• Lubicie lekkie kryminały z humorem w tle? • Jeśli tak, ta książka Was nie zawiedzie! • To było moje pierwsze spotkanie z Panią Martą i na pewno nie ostatnie. • Miśka to żona szefa mafii. Jedna tego, że jej mąż jej gangsterem dowiaduje się dopiero podczaj jego załapania. Co więcej: jest także żoną zdradzaną! • Czy Michalina wyjdzie z tego cało? • Tego dowiecie się z książki! • Muszę przyznać, że polubiłam i Miśka i Zuzę i Igłę. • A scena rozmowy przez domofon mnie rozbawiła! 
  • Lekka, łatwa i przyjemna. Niewątpliwie wartka akcja, ciekawe bohaterki i szalone poczucie humoru. Co do kryminału...hm...diamenty są, mafia jest, tajemnica też jest...więc może jest i kryminał :-)
  • Marta Obuch okazała się całkiem ciekawym i obiecującym odkryciem. Z początku miałam wrażenie, że czytam książkę Olgi Rudnieckiej, mistrzyni w tym gatunku, a to już duży sukces! Powieść "Łopatą do serca" okazała się dobrym kryminałem z domieszką czarnego humoru. • Główna bohaterka to Misia - Michalina Skoczylas - żona Henryka, który okazuje się mafijnym bossem. Dziewczyna nie miała o niczym pojęcia, do czasu kiedy małżonek trafia za kratki, a ona sama jest uprowadzona! Żeby tego było mało, porywacz wkrótce okazuje się wspólnikiem Henryka, zwanego Hardym, i wprowadza się do Misi - żeby pilnować żony Hardego i... mieszkania! Na główny plan wychodzi również kradzież stulecia - diamentów! Na dokładkę autorka serwuje nam Zuzę - przyjaciółkę Michaliny, niziołka Marchewkę - policjanta, który prowadzi śledztwo i Ryszardę, zwaną Riczardą - kochankę. Jest to prawdziwa mieszanka wybuchowa! • Jeśli szukacie lekkiej i przyjemnej lektury to warto sięgnąć po tę pozycję. Przyznaję, że jest to dobra książka, choć mnie osobiście nie porwała. Spędziłam nad nią kilka wieczorów i nie miałam problemu, żeby się od niej oderwać. Mimo to, nie był to czas stracony, a książka jest warta polecenia. Ja zabieram się za część drugą: "Francuskiego pieska".
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo