Wciągająca opowieść o tym, że warto podróżować i spełniać marzenia. Niegdy nie wiadomo gdzie czai się miłość :)

Dwud­zies­tocz­tero­letnia Alice Breuer pod wpływem impulsu porzuca spokojne życie w Niemczech i wyjeżdża do Wenecji, aby podjąć pracę jako au pair. Porzucona przez ojca jeszcze zanim się urodziła, została wychowana przez mamę na mądrego, niezależnie myślącego człowieka. Stałe zasady wpojone przez dobrą, kochającą i pomysłową mamę teraz bardzo się Alice przydadzą. • W Wenecji trafia do środowiska bogaczy (w jednym nawet się beznadziejnie zakochuje), ale dzięki mocnemu kręgosłupowi moralnemu nie traci głowy i nie daje się porwać blichtrowi wielkiego świata. Znosi też ze stoickim spokojem jawne szykany ze strony swych gospodarzy. Jedynym radosnym promykiem w tej całej eskapadzie są… dzieci, które ma pod opieką, oraz Wenecja – piękna, urzekająca o każdej porze dnia i nocy. Zwłaszcza nocy, bo tylko wtedy Alice może pozwolić sobie na spacer dla przyjemności. Na trasie nocnych wycieczek spotyka tajemniczego niewidomego sąsiada, o którym nikt nic nie wie – co w Wenecji nie jest normalnym zjawiskiem. • Ciekawie napisana powieść dla kobiet, z Wenecją w roli głównej i wątkiem kryminalnym w tle. Niewątpliwą zaletą głównej bohaterki jest jej trzeźwy osąd rzeczywistości i umiejętność wyciągania właściwych wniosków. Wątek romansowy nie nachalny. • Przyjemna lektura. Polecam.