• Jestem zawiedziony przeczytana książką. Prawie 2/3 jej treści obejmuje pobyt i szkolenie w armii brytyjskiej. Tutaj nie dziwię się stronie wojskowej, że jest oburzona obnażeniem technik i form szkolenia żołnierzy. Co do życia prywatnego to przedstawił hulaszcze życie młodego człowieka w pijanstwie i narkotykach, stąd znane nam zdjęcia nagiego czy w stroju nazisty księcia. Są dwa zdania o utracie dziewictwa. Po ślubie desperacko bezskutecznie poszukuje wsparcia rodziny w ochronie przed paparazzi. O tym jak jego starszy brat Willy go pobił i z Kate stale nękał jego i jego żonę, to też fakty znane publicznie wcześniej. Jeżeli oczekujecie w tej książce jakiś nieznanych pikantnych sensacji i ciekawostek to tu ich nie znajdziecie. Nie ma tu nic nowego czego już nie znamy. Czy autor aż tak szkaluje rodzinę królewską to powiem, że aż tak nie, jak rozpisują się o tym dziennikarze i publicyści. Harry cały czas podtrzymuje w książce, że kocha brata i ojca i jest otwarty na dialog z nimi, gdyż to rodzina jego wydaliła z dworu a nie on sam odszedł. Moim zdaniem książka mało interesująca i nie wciągająca, ale dzięki Bibliotece zapoznałem się z tym hitem, na którego nie wydałbym złotówki. Jednak opinię pozostawiam innym czytelnikom, bo każdy ma inny gust i oczekiwania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo