• Rewelacyjna kontynuacja poprzednich części. • Pełna humoru, ciepła i przyjaźni powieść. • Idealna na odstresowanie się od codzienności. • Polecam
  • Jest to 3 część bardzo wciągającej powieści, którą polecam.
  • Czyta się przyjemnie.Ciekawe i nie męczące opisy.
  • To część III, być może nie ostatnia, serii "JAK PIES z KOTEM", na którą składają się : cz. I Sanatorium pod Zegarem i cz. II Weranda na Czarcim Cyplu oraz cz. III - jak wyżej. • Autorka zapowiada, że na razie nie będzie kolejnej części, ale też dodaje, że nie wszystkie wątki są rozwiązane. • I znów dzieje się wiele, tym razem za sprawą młodszych sióstr Drop, które stawiają najstarszą Ninę w kłopotliwej sytuacji. Kto może pomóc - oczywiście - wierna przyjaciółka Natalia, starsza pani, z która Nina zaprzyjaźniła się, po wielu perypetiach, w sanatorium w Ciechocinku /cz. I/ i z którą "goni" niespodziankę za niespodzianką /cz. II/. Po raz kolejny do akcji ratowniczej wkracza też przystojny komisarz o "rybim" nazwisku. • Doskonała jest ta trylogia, czyta się ją świetnie, a zaskakująca jest historia owej tytułowej zielarni w Paryżu, noszącej nazwę "Natalia" - pisownia polska a nie francuska. Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo