• Niezawodni starożytni, którzy wszystko wiedzieli, mawiali: „Tarde venientibus ossa”. Czyli - późno przychodzącym kości. Na spotkanie z twórczością Ignacego Karpowicza spóźniłam się tak bardzo, że wprost wypadało zacząć od „ości”. Mam nadzieję, że spóźnialskich jest więcej, bo to bardzo smakowity literacki kąsek i dla wszystkich wystarczy.W kontekst bycia razem, wymiany wrażeń, wspólnego delektowania się lekturą wprowadza nas towarzyski klucz powieści. Powieściowi bohaterowie mają swe pierwowzory w tzw. osobach publicznych, znanych postaciach środowiska intelektualnego i artystycznego. Kto lubi, niech zgaduje. Bardziej interesująca w kreacji bohaterów jest jednak ich niespójność. • Reszta wrażeń z lektury na portalu [Link] • Katarzyna Nowicka • Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy • w Zagórowie
  • Człowiek bez k-ości, realia współczesn-ości, wiele możliw-ości… • Najnowsza powieść Ignacego Karpowicza - laureata Paszportu Polityki - o zagmatwanej naturze relacji międzyludzkich, pełnych gier i sądów. Czasem pół-, a czasem serio. I bardzo dobrze. Bardzo. • Kot Bury zdechł. A to dopiero początek zamieszania… Maja oskarża Szymona o romans. Ninel, która dla swojej matki wciąż jest Kubą, wiąże się z Norbertem, poznanym po konkursie drag queens. Ten jednak od lat kocha się w Krzysiu, którego związek z Andrzejem stanął właśnie pod znakiem zapytania. • Jak zrozumieć człowieka, który wykasował profil na facebooku? Czy warto słuchać rad zachłannej tchórzofretki? Czy żona może polubić kochankę męża? W końcu - co może łączyć małżeństwo, gejowską parę, mężczyznę zupełnie pozbawionego owłosienia oraz kobietę o niej­edno­znac­znej­ tożsamości? Wbrew pozorom - bardzo wiele… nota wydawcy • "Jeżeli jedziecie Państwo autobusem lub pociągiem i widzicie przed sobą kogoś, kto czyta właśnie "ości", to jest więcej niż pewne, że ma na twarzy wymalowany wspaniały, szczery i piękny uśmiech! Ja dziś tak mam! Ość w dom, humor w dom!" • Maciej Stuhr • "Jakkolwiek to zabrzmi, jest to książka wyjątkowo soczysta. A jednocześnie tak gorąca, że aż parzy." • Michał Nogaś
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo