Niezwykle dziwna twórczość. Autorka eksperymentuje poza granicami składni, interpunkcji, znaczeń. Wykracza poza formę gatunku, literaturę, język, mowę, komunikację... Jej myśl zdaje się nie znać żadnych granic. • Bardzo ciekawe doświadczenie czytelnicze. Poezja trudna w czytaniu i w odbiorze. Wyuczona poprawność podpowiada, że to bełkot. Intuicja, że to wizja i dusza. Tam, po drugiej stronie jest człowiek i jego samotne, abstrakcyjne pojmowanie i widzenie. Jeśli się w nie zanurzyć i współodczuwać, to drażni się własną duszę i sprawia umysłowi ból. Czytelnik nie pozostaje obojętny, dlatego rozumiem sukces pisarski autorki.

Poezja. Tematem tego tomiku jest kosmos