• "Próba" Catton to dwie równolegle toczące się i pozornie nie powiązane ze sobą historie. Pierwszy wątek dotyczy liceum, do którego uczęszczała Victoria, drugi kręci się wokół Stanley'a, ucznia szkoły dramatycznej, w której wystawiany ma być spektakl dyplomowy uczniów. • W raz z rozwojem fabuły te dwa wątki zaczynają się zazębiać, zespalać, by w końcu połączyć się w logiczną całość. • Próba to nie jest powieść o przyczynach romansu, który wstrząsnął miasteczkiem. To powieść o skutkach jakie to wydarzenie spowodowało. Opowieść o konsekwencjach, które dotknęły nie tylko głównym aktorów tego dramatu, ale jak się okazuje, to co się stało miało ogromy wpływ na osoby, które wydawać by się mogło, że ich to wszystko nie dotyczy. To właśnie wgląd w psychikę bohaterów zajmuje w "Próbie" najwięcej miejsca. • Coś co przyciągnęło mnie w tej powieści, w zasadzie już od pierwszych stron, to, sposób w jaki sposób postacie wyrażały głośno swoje myśli, niezwykle obrazowym, plastycznym językiem. Momentami odnosiłam wrażenie, jakbym czytała komiks, gdzie nad głowami bohaterów pojawiają się znaki dymne a w nich ich myśli. Myśli, którymi udaje im się przekazać drugiej stronie coś ponad to, co zostało powiedziane. Myśli, które mimo że nie zostały powiedziane głośno, to druga strona je odczytuje. • Autorce bardzo dobrze udało się oddać przeżycia nastolatków, dla których świat nie kręci się tylko wokół wchodzenia w świat dorosłych i własnej seksualności, a znaczenia mają znacznie poważniejsze sprawy. • "Próba" to gra bohaterów, w której ciężko odróżnić prawdę od kłamstwa. To gra psychologiczna, w której każdy sprawdza każdego, gra w którą autorka umiejętnie wciąga czytelnika, skomplikowaną i zmuszającą do wysiłku. Gra i sztuka, którą gorąco polecam.
  • Jest to jedna z tych książek, o których trudno jest mi się wypowiedzieć w sposób jednoznaczny... Jeśli chodzi o samą fabułę to mnie osobiście nie urzekła. Temat iście obyczajowy, nic poza tym. Interesująca jest w tej powieści forma narracji, a także niezwykły charakter języka jakim posługuje się w niej autorka. W zasadzie to nie mam żadnego punktu odniesienia, bowiem bestseller jakim okrzyknięto "Wszystko, co lśni" tejże młodej pisarki dopiero przede mną... Myślę jednak, "Próba" jako debiut literacki Catton jest niezwykle dojrzałą oraz fascynującą pozycją. Jednakże z uwagi na wysoką oryginalność tej lektury nie poleciłabym jej KAŻDEMU czytelnikowi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo