• W 2008 roku ukazała się książka Arytmia uczuć, w której Dorota Wellman przepytywała Janusza Wiśniewskiego. Jakiś czas później od tego wydarzenia na rynku wydawniczym pojawiła się nowa książka tego duetu. Siedem lat później to wywiad rzeka, w którym znana polska dziennikarka wypytuje popularnego pisarza o przeróżne rzeczy. • Wśród tematów, które poruszane są w książce, możemy znaleźć te związane z życiem prywatnym i zawodowym pisarza, jego spojrzenie na politykę i swoją twórczość. Nie brakuje kwestii wiary i miłości. Do niektórych rzeczy powraca się kilkukrotnie. To rozmowa, która nie ma sztucznego charakteru. To raczej wymiana zdań między przyjaciółmi. • Bardzo ciekawym tematem jest życie zawodowe Wiśniewskiego i to, jak postrzegają go znajomi z pracy, gdy dowiadują się, że jest pisarzem. Autor Bikini wydaje się człowiekiem skromnym i nie buduje wizerunku swojej osoby na podstawie sławy, którą niewątpliwie zdobył. Równie zajmującym wątkiem są jego książki. Możemy dowiedzieć się, gdzie wydano jego powieści, jak do tego doszło i jak zostały przyjęte. • Nie brakuje też kwestii niezwiązanych z pisarstwem. Ciekawe jest spojrzenie Wiśniewskiego na Rosję i Niemcy, lecz także jego opinie na temat własnego życia. Przyjemnie czyta się wypowiedzi człowieka wykształconego, sławnego i naprawdę niezepsutego tym, co osiągnął przez ostatnie lata. • Interesujące może być też to, że dowiadujemy się też co nieco o prze­prow­adza­jące­j z nim wywiad Dorocie Wellman. Nie zadaje ona jedynie pytań, za to odpowiada i dopowiada Wiśniewskiemu. Dzięki temu rozmowa jest płynna, nie sztuczna. Możemy poznać lepiej jej poglądy na niektóre sprawy i widzimy, że zna ona autora Bikini bardzo dobrze. • Wywiad jest dość lekko przeprowadzony, czyta się go dobrze, jakby słuchało się rozmowy przyjaciół. Nie jest tak, że mamy tylko pytania i odpowiedzi, to bardzo swobodna rozmowa, często przerywana dygresjami, które są interesujące i wypadają naturalnie. Nie jest jednak tak, że to książka „o niczym”, mimo że czyta się ją naprawdę z przyjemnością, szybko i bez przeszkód. Autorzy poruszają wiele ważnych i trudnych kwestii, ale nadal da się odczuć między nimi pewien rodzaj chemii i swobody, która sprawia, że czytelnik nie może się oderwać. • Jeśli lubicie Janusza L. Wiśniewskiego, to pozycja dla was obowiązkowa. Dobrze zrobiona, niedługa i dość lekka, ale pozwalająca lepiej go poznać i zobaczyć, jakim człowiekiem jest.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo