• Autorka przez kilkanaście lat mieszkała w Korei, gdzie studiowała oraz pracowała dla koreańskich korporacji, dzięki temu poznała życie koreańskich kobiet, pełne szowinizmu, nierówności, presji i przemilczanej przemocy domowej. ”W Korei przemoc wobec kobiet traktuje się jako sprawę trywialną, prywatną i nieistotną. To typowa kultura gwałtu.” To świat, który zmienia się bardzo powoli.
  • Po 110 stronach uznaję,że nie warto tego czytać i odkładam. Bardzo chciałam dowiedzieć się czegoś o życiu Koreanek, co nie będzie wybieloną serialową fikcją. Miałam nadzieję na prawdziwy obraz sytuacji kobiet w Korei , doprawiony być może smaczkami kulturowymi. Historie opowiedziane w książce są w zasadzie ciekawe, ale opowiedziane tak chaotycznie , w drętwym, meczącym stylu, że poza drobnymi fragmentami ,czytanie tego to męka. Mam za sobą sporo książek podróżniczych i (z racji wykształcenia ) socjologicznych, ale ta, to porażka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo