• Zabójczyni i czerwona pustynia to drugie z czterech opowiadań autorstwa Sarah J. Maas. Amerykańska pisarka swoją przygodę z pisaniem zaczęła jednak dużo wcześniej. Na stronie www.fictionpress.com każdy z nas może prześledzić początki tej historii, które zaczęły się, kiedy autorka miała 16 lat. Autorka wspomina, że Szklany tron powstał dzięki fascynacji bajkami disneya oraz ich ścieżkami dźwiękowymi. • Tym razem mamy przyjemność towarzyszyć Celaenie podczas podróży na czerwoną pustynie gdzie młoda zabójczyni ma udać się na szkolenie do milczących zabójców. Cała ta podróż wydaje jej się jedną wielką karą. Po częścią zapewne jest właśnie nią. Jednak wbrew wszystkiemu, co Celaena myśli ta podróż będzie czymś więcej niż karą. Zyska więcej niż sądzi. • Wyobraźcie sobie, że całe swoje dotychczasowe życie odmawiacie zbliżenia się do kogokolwiek. Boimy się dać komuś władzę nad swoimi uczuciami. Choćby maleńką. Jednak, kiedy przychodzi taki czas, że spotykamy kogoś wyjątkowego otwieramy się na tą relację. Mamy 50 procent szansy, że będzie to ta jedyna, wyjątkowa więź. Niestety czasem dzieje się tak jak w przypadku naszej bohaterki. Ludzie, których kochamy wykorzystują to przeciw nam. Stajemy się ich pionkiem w grze zwaną zemstą. • Nie jedną osobę złamałoby takie postępowanie. Jednak nasza mała Celaena wyjdzie z tego mądrzejsza i silniejsza niż była dotychczas. • Zabójczyni i czerwona pustynia to już drugie opowiadanie z serii szklany tron. Opowiadanie to jest uzupełnieniem do postaci naszej głównej bohaterki. Pozwalają nam one zrozumieć dokładnie osobę, jaką jest Celaena. I nie tylko. Możemy przeżywać razem z młodą zabójczynią nowe przygody. • Autorka ciągle utrzymuje swój poziom. Opowiadanie ciągle trzyma czytelnika w napięciu. Ani przez chwile nie nudząc. Zdumiewając jak tak młoda dziewczyna mogła się stać tak dobra w swoim fachu. Pochłania nas bez reszty. Zmuszając do dalszego zgłębienia jej historii. • Idealne na jesienne wieczory. • Pozdrawiam, • A.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo