Najnowsza książka poetycka Tomasza Różyckiego mieści w sobie utwory, które potraktować powinniśmy, jako otrzeźwienie. Poeta jest tym, który nie odwraca wzroku, patrzy na to, co jest, nie pozwala zapomnieć, że do będącego wyrzutem sumienia świata, ukrytego w ironicznie brzmiącym tytule tomu, wdarła się wojna, śmierć i tragedia ludzi. Różycki nie mruży oczu, zagląda w ciemną otchłań, w której zdarzenia bohaterów z mitologii greckiej przeplatają się z losami żyjących i ginących – tu i teraz – ludzi. Ale lektura tych wierszy daje również światło, miłość i nadzieję – nie można tylko zamykać oczu i serc.