• Rodzinkę z domku w lesie czekają wielkie zmiany. Już wkrótce przez świerkowo-sosnowe zagajniki będzie przebiegać asfaltowa droga. Póki co mają oni zaszczyt poznać prze­symp­atyc­znyc­h panów, zajmujących się jej budową. Dzieciaki z imionami na literkę M strasznie przypadły im do gustu. Nawet panowie wspólnie z nimi zajmowali się wypasaniem w lesie ich krowy Mućki. Poza tym Morten w prezencie od taty na urodziny otrzymał ogromną piaskownicę, dzięki której mógł zaprojektować i wybudować wraz z rodzeństwem własne miasto. Oczywiście po oddaniu miasteczka do użytku malec został w nim burmistrzem ma się rozumieć. Wraz z końcem lata budowa drogi została ukończona. Rada miasta nadała jej nazwę ulicy świerkowej, ale niestety nie spotkała się ona z powszechną akceptacją, w związku z czym zyskała drugi człon. 😉 Jaki? Pewnie się już domyślacie… Polecam gorąco wszystkim te zawadiackie przygody ośmiorga dzieciaków, ich rodziców, babci, psa Rurka oraz krowy Mućki. Udanej lektury.
  • Cała seria jest super. Trochę vibe podobny do Dzieci z Bullerbyn. Język jest całkiem fajny, historia bardzo zainteresowała młodego czytelnika :) Inteligentnie i z troską napisane.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo