• Monika Hołyk-Arora, jest autorką, która pisze lekko i przyjemnie. Jej opowiadania są krótkie ale treściwe. Miłość przewija się w każdym z nich. Czyta się doskonale. Typowo kobieca literatura. W "Cenie za miłość" spotykamy troszkę co innego. Nie ma wielkich miłosnych uniesień. Nie ma romansu rodem z bajki. Jest za to dużo prawdziwych emocji, bólu oraz szczerych rozmów. • Sylwia i Kamil, pracują od lat w jednej firmie. Teoretycznie się znają. Jednak w praktyce nic o sobie nie wiedzą. Pewnego dnia, przypadek sprawia, że spotykają się poza pracą. Kamil "porywa" Sylwie w niezwykle piękne miejsce. Jego urok obezwładnia czytającego. Tutaj szczególne ukłony w stronę autorki, opisała owo miejsce w sposób, który przenosi czytelnika. Właśnie w tak pięknym miejscu, romantycznym, urokliwym, magicznym, odbywają się trudne rozmowy naszych bohaterów. Właśnie takie miejsce wybrali na swoje zwierzenia. Na odkrycie najm­rocz­niej­szej­ części swojej duszy. Brud ich doświadczeń kontrastuje z miejscem, w którym przebywają. Nie zdradzę wam czego dokładnie się dowiadują. Mogę was jednak zapewnić, że ciężar, który niosą nie jest lekki. Bagaż doświadczeń ich przytłacza. Sylwie już od jakiegoś czasu. Kamil dopiero sobie uświadamia co tak właściwie nosi na swych barkach. • "Cena za miłość" to portret współczesnych ludzi, którzy zagubili się w świecie. Którzy zapomnieli czym jest miłość. Psychologicznie nie są bardzo rozbudowani. Mają jednak wystarczająco rozbudowane pojedyncze cechy, które pozwalają ich poznać, zrozumieć, a wreszcie zaprzyjaźnić się z nimi. Monika Hołyk-Arora udowadnia, że nie trzeba bardzo mocno rozrysowywać postaci aby były one realne. Zostawia w ten sposób również swobodę czytelnikowi. Dzięki takiemu zabiegowi łatwiej zjednoczyć się z bohaterami. Łatwiej usadowić ich w swoim świecie. • Monika Hołyk-Arora już po raz kolejny udowadnia swój kunszt. Jej książki są idealne na jesienne wieczory pod kocem, na letnie wypady na plaże, na zimowe noce przy kominku oraz wiosenne pikniki. Idealne na każdą porę roku. Serdecznie polecam dać się porwać lekkości pióra, prawdziwości uczuć i pięknie miejsc. • Chcę więcej i więcej :) Już teraz czekam z niec­ierp­liwo­ścią­ na nową powieść. • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo