Książkę czytało się przyjemnie. Lekkie pióro. Szukam innych w podobnym stylu.

Przypadkowe spotkanie, walka o taksówkę, ten sam hotel, to samo wesele...Jakby jeszcze było mało... nowy szef projektu... To już musi być przeznaczenie. • Jagoda Borówko to dziewczyna, która jak magnes przyciąga kłopoty. • Hugo Bosy to mężczyzna po bolesnych przejściach. • Oboje boją się uczuć, zaangażowania i związku. Widzimy jak rany z przeszłości mogą blokować rozpoczęcie czegoś nowego. • Lektura z serii lekka, latwa i przyjemna. Wartka akcja, humorystyczne opisy i kiełkujaca miłosc. • Książkę czyta się bardzo szybko. Napisana jest lekkim językiem. Troszkę przesłodzona, przewidywalna, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Można przeczytać jako przerywnik między cięższymi tytułami. Czasem coś luźnego jest wręcz wskazane.

Pozycja łatwa, prosta i przyjemna, tylko trochę za szybko się kończy... miła lektura do poduszki.

Ta powieść to prosta historia o miłości, pożądaniu i budowaniu zaufania, z tych lekkich, miłych i przyjemnych , z dozą humoru, dowcipnymi dialogami , z bohaterami "po przejściach". • Na głównych bohaterów bohaterów Jagodę Borówko - "to taki żart rodziców" - i Hugo Bosego spada jak grom z jasnego nieba miłość, która ma trwać wg głównego bohatera jak "nieustająca randka do końca życia". • Jagoda jawi się w całej powieści jak osoba "pechem " podszyta, ciągle coś się wokół niej dzieje i to czasem z opłakanymi skutkami, ale potem każdą wpadkę głęboko analizuje , każdy nawet gest, słowo, całą otoczkę wydarzenia. • A Hugo - to takie troszeczkę "zagubione mężczyźniątko" w uczuciach, choć nieziemsko przystojny i ambitny przedsiębiorca, umiejący rozkręcić każdy interes. • Parę tę połączyła chemia i przypadkowe spotkania, a potem wspólna praca. • Jak wspomniałam wyżej, oboje to ludzie po przejściach - ona właśnie rozstała się z partnerem, który jest też klientem firmy reklamowej, w której pracuje Jagoda i który jeszcze próbuje namieszać w życiu dziewczyna - on natomiast, po rozwodzie z żoną, która zdradziła go z jego wspólnikiem i najlepszym przyjacielem. • Każde z nich ma już za sobą dozę niezbyt przyjemnych doświadczeń. Dlatego zastanówmy się: Czy Hugo i Jagoda mają szansę być razem? Czy potrafią zaufać sobie wzajemnie? • Powieść ta to też korowód bohaterów drugoplanowych, ciekawych osobowości, jak trójka przyjaciół Jagody, brat Hugo rodzice czy szefostwo. Jednak moim zdaniem są one przedstawione zbyt marginalnie, choć biorą żywy udział w ważnych wydarzeniach z życia głównych bohaterów. • I trochę szkoda, powieści nie zaszkodziłoby rozbudowanie wątków niektórych postaci, a myślę, że nawet ubarwiłoby fabułę • Autorka też lekko muska tematy społecznie ważne, jak : przyjaźń, tolerancja osób LGBT, nadopiekuńczość matek w stosunku do dorosłych dzieci, Uniwersytet Trzeciego Wieku. I wydaje się, że niektóre z tych wątków też mogłyby być bardziej rozwinięte. • Tego brak mi trochę w tej lekturze, ale szanuję zamysł autorki, która postanowiła skupić uwagę czytelnika na głównych bohaterach, ich uczuciu, rozterkach i przemyśleniach. • Do tego też potrzebna była taka konstrukcja powieści jak: podzielenie powieści na rozdziały, ale bez tytułów i zamieszczając propozycję piosenki, która po trosze charakteryzowała rozdział, z czego powstała niezła playlista; narratorami są główni bohaterowie w pierwszo, a czasami trzecioosobowej narracji. • Reasumując - powieść ta , to słodka, ale też czasami gorzka komedia miłosna i do takiego gatunku typowych komedii romantycznych trzeba ją zaliczyć. • Recenzenci dość często podsuwają pomysł ekranizacji powieści i myślę, że konstrukcja powieści jest dobra na scenariusz filmowy. Chętnie taki film obejrzałabym, bo książkę czyta się dobrze, taka lektura na jeden wieczór. Choć autorka jest nazwana przez recenzentów Dilerką Emocji, jednak tą lekturą, aż takich emocji we mnie nie wzbudziła.