• Dwie dziewczyny, dwa przeciwieństwa. Kamila wspaniała tancerka, bardzo ładna. Dorota ma ogromem kompleksów, często smutna. Mimo, że Dorota i Kamila się ze sobą przyjaźnią i wydawałoby się, że jest doskonale, to dziewczyny w pewnym momencie przestają sobie mówić o wszystkim, jak kiedyś, a ich przyjaźń przechodzi próbę trwałości. Może się wydawać, że tylko Dorota, ma problemy, ale Kamila również je ma. Musi wytrwać przez konflikt rodziców i zauroczenie inną dziewczyną swojego chłopaka, a do tego jeszcze kłamstwo, które ciągnie się za nią i nie łatwo się z niego wytłumaczyć. Dorota, przechodzi ciągłe kłótnie z młodszą siostrą, obie wychowywane są przez babcie, bo ich rodziców ciągle nie ma, co również jest przyczyną problemów Doroty. • Ósmy tom serii "Miętowej" i ósmy tom tej serii, który oczywiscie bardzo mi się podobał, poznajemy tu koleżanki Ani Sawickiej (głównej bohaterki "Ogon Kici"), które mają masę problemów jedne prostsze do rozwiązania inne takie które będą im towarzyszyć dłużej czasem nawet przez całe życie... • Książki "Miętowej" serii, zazwyczaj opowiadają o codziennych kłopotach, rozterkach, a tu takich problemów było o wiele więcej niż w poprzednich częściach, co nie ukrywam jest dla mnie małym minusem. Autorka niczego nie ubarwiła, wszystko jest takie jakie w rzeczywistości jest. I mimo, że moim zdaniem jak na jedną książkę problemów jest zbyt dużo to są one przedstawione bardzo prawdziwie. • Bohaterowie jak zwykle z resztą w książkach tej autorki byli przedstawieni bardzo ciekawi. Nie tylko Dorota i Kamila, ale też postacie drugoplanowe. • Trochę brakowało mi jakiegoś konkretnego zakończenia, a tu znowu powieść kończy się pod znakiem zapytania.... • Napisana o problemach, ale za to w taki lekki i przyjemny sposób, nie wiem jak można było to zrobić. Dlatego jestem pełna podziwu dla autorki za jej lekkie pióro. Oczywiście nie brakowało też humoru, w niektórych fragmentach naprawdę można było się pośmiać. • Jeśli ktoś nie zna jeszcze żadnej książki z serii "Miętowej" niech koniecznie przeczyta którąś z części, naprawdę warto, a wydaje mi się, że to powieści które spodobają się każdemu :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo