• Wciągnęła mnie od pierwszej strony, aczkolwiek w późniejszych rozdziałach robiło się nudnawo na chwilę, po czym akcja znów odżywała.. tak jakby podczas tworzenia tej powieści autorka przeżywała wzloty i upadki weny. • Ogólnie mówiąc literatura według mnie typowo damska, ale nie lekka, a zwłaszcza dla tych Pań które w domowym zaciszu przeżywają coś podobnego do głównej bohaterki Cassie. • Cassie zupełnie nieświadomie staje się ofiarą swojego męża. Przeżywa dramaty w swoim wnętrzu, nikomu się nie skarży, aby nie krzywdzić męża, nie zniszczyć jego reputacji.., kocha go mimo krzywd.., dla mnie to niedorzeczne, aczkolwiek jestem trochę egoistyczna... • Jeśli jesteście osobami, które lubią dramaty psychologiczne - TAK, według mnie to jest właśnie taki typ literatury, aczkolwiek owinięty w czerwoną, aksamitną narzutkę - to jak najbardziej polecam!
    +2 wyrafinowana
  • Niestety w porównaniu do innych powieści tej pisarki powieść słaba, ciągnąca się , z tematem trudnym ale niestety nie było w tej książce co generalnie wciągnęło ,czytałam ją strasznie długo
  • W porównaniu do innych powieści JodiPicoult, ta wypada bardzo słabo.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo