• Historia dwóch kobiet Warto Krótkie rozdziały więc dobrze się czyta
  • Anna Karpińska - NIE ZABIJAJ TEJ MIŁOŚCI • To opowieść o dwóch małżeńskich parach nieszczęśliwych w swoich związkach. Dla mnie osobiście dość smutna fabuła, choć początkowo historia układa się w typowy trójkąt, jakich wiele. • Jednak los, dla jednych łaskawy, dla drugich okazuje się tragiczny. W zasadzie już prolog zapowiada zakończenie powieści i ukazuje los Barbary i Anny po "ich zawierusze życiowej" sprzed trzech lat. • A wydarzyło się w ich życiu wiele, zarówno naukowca Anny - żyjącej wydawałoby się w szczęśliwym związku z Tomaszem, współwłaścicielem rodzinnej kancelarii adwokackiej - jak i Barbary, pielęgniarki, żony Marka - żołnierza, spełniającego się na misjach zagranicznych bardziej niż w życiu rodzinnym. • Od momentu, kiedy spotykają się Anna i Marek, oboje szczęśliwi z tego faktu, los bierze w swoje ręce ich życie i życie najbliższych. Czy obejdzie się z nimi łaskawie, czy może tragicznie? Kto będzie zwycięzcą, a kto przegranym? • Kiedy wydaje się, że Barbara stabilizuje swoje życie, a Anna oczekuje na jego stabilizację - los pokazuje swoje pazury. • POLECAM tę chwytającą za serce powieść, piękną, wzruszającą do łez, a zarazem i tragiczną.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo