• Główną bohaterką powieści jest Gina - poznajemy ją jako kobietę po trzydziestce, w jednym z trudnych momentów jej życia - właśnie rozwodzi się z mężem Stuartem. Po sprzedaży wspólnego domu wprowadza się do pustego mieszkania i postanawia rozpocząć wszystko na nowo, a chcąc uwolnić się od wspomnieć przeszłości postanawia przejrzeć wszystkie swoje rzeczy i zostawić ze sobą tylko sto. Pierwsze tygodnie samotności są dla Giny bardzo trudne - czuje się opuszczona, zrezygnowana, zła na (prawie) eksmęża za utrudnienia i nie widzi zbyt wielu pozytywów w swojej codzienności. Ma jednak wierną przyjaciółkę Naomi, własny biznes, w którym czuje się jak ryba w wodzie i nieco nadopiekuńczą matkę. • W teraźniejszość powieści zgrabnie wplecione są wydarzenia z młodości bohaterki - poznajemy Ginę nastolatkę, Ginę przeżywającą miłość, Ginę szczęśliwą, załamaną czy też Ginę w konfrontacji ze śmiercią. Autorka książki pisze prosto, ale niesamowicie udaje jej się zabrać czytelnika w każdą chwilę z życia Giny - niemal czułam się obecna w każdym złym czy dobrym momencie życia tej dziewczyny - cieszyłam się w razem z nią i płakałam w smutnych i dołujących sytuacjach. • Nie jestem jeszcze zbyt dobra w pisaniu recenzji i trochę boję się niechcący nie podać zbyt wielu faktów, ale polecam Wam sięgnąć po ''Policz do stu''. Prawie 500 stron historii Giny - jej pierwsze gorące uczucia, rozczarowania, walka z chorobą, małżeństwo nie do końca przemyślane i rozwód to dopiero początek. Po rozstaniu kobieta uczy się dostrzegać małe, ale równie ważne rzeczy w życiu. Świetnym motywem książki jest też rodząca się więź między nią, a psem, który niespodziewanie pojawił się w jej życiu, a także przyjaźń z pewnym mężczyzną.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo