• Główną bohaterką książki jest komisarz Monika Brzozowska. To bardzo specyficzns postać, można powiedzieć, bezkompromisowa, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Współpracownicy nie pałają do niej sympatią, niewiele robi sobie z uwag szefów, ale jako że jest dobra w tym, co robi, utrzymuje się na powierzchni. Policjantka przeżywa aktualnie trudny okres – nie wie, co się z nią dzieje, ma zaniki pamięci, dziwnie i niestabilnie się czuje. Nawiedzają ją flashbacki z momentów nieświadomości, a także z przeszłości – związane z jej uzależnieniem od narkotyków. Do tego martwi się o matkę, która choruje na Alzheimera. • Akcja książki rozpoczyna się od znalezienia zwłok mężczyzny w pustostanie poza centrum Warszawy. Zamordowany to bezdomny, który odurzony narkotykami zginął w męczarniach. Niedługo policja dostaje wezwanie do kolejnych znalezionych zwłok. Tym razem to bogaty miliarder, ale sposób zamordowania jest identyczny z poprzednią zbrodnią. Brzozowska wraz z kolegami podejrzewają seryjnego mordercę. Tą tezę potwierdza kolejna ofiara. Jest nią młoda kobieta, zamordowana dokładnie tak samo jak poprzednie ofiary. • Monika Brzozowska w swoim dochodzeniu dochodzi do strasznych wniosków. Na każdym miejscu znalezienia ofiary ma dziwne przeczucie deja-vu. A przy ostatniej sprawie dochodzi SMS z nieznanego jej numeru, z którego wynika, że może znać ofiarę. Rozpoczyna prywatne śledztwo, bo tuż przed śmiercią kobiety, jej samej urwał się film na kilkanaście godzin. W trakcie śledztwa okazuje się, że Monika znała ostatnią ofiarę, ale ona jej nie pamięta. Komisarz Brzozowska rozpoczyna wyścig z czasem, bo seryjny morderca może znów uderzyć, a najgorsze że ona sama może być w to wszystko jakoś wplątana. • Co łączy komisarz z tymi zbrodniami? Kto jest odpowiedzialny za te zabójstwa? Czy Brzozowska upora się z demonami przeszłości? • Igor Brejdygant pisze swoim specyficznym sposobem, który nie każdemu może przypaść do gustu. Książka napisana jest bez rozdziałów co powoduje, że czyta się ją wolniej. Akcja rozpoczyna się już na pierwszych stronach a kończy na ostatnich. Fabuła jest tajemnicza i mroczna, przez co całość jest diabelnie wciągająca. A zakończenie jest zwieńczeniem całej tej tajemniczej sytuacji. Nigdy nie wpadłabym, że ta historia może tak się skończyć. Dopiero na ostatnich stronach zaczęłam domyślać się o co chodzi w tej książce . • Jak już pisałam na początku czyta się ją dość ciężko, ale po przyzwyczajeniu się do sposobu pisania autora, uważam że ,,Rysa" to bardzo dobra książka. Wiem że jest drugi tom przygód komisarz Brzozowskiej, i już nie mogę się doczekać kiedy po nią sięgnę. • Na platformie Ipla.pl można oglądnąć serial (pod tym samym tytułem) nagrany na podstawie ,,Rysy". Oczywiście oglądnęłam też serial i uważam, że o dziwo jest bardzo dobrze nagrany. Są pewne szczegóły, które nie zgadzają się, ale żadna ekranizacja nie jest w 100% zgodna z pierwowzorem. Ogólnie bardzo mi się podobała zarówno książka i jej ekranizacja. Polecam jedno i drugie 😊
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo