• Kapibary to fascynujące zwierzęta i na dodatek obecnie są bardzo modne, choć nie wiadomo czemu ten rozgłos zawdzięczają. Są z pewnością wdzięcznymi bohaterkami wielu książek. Kapibara Barbara jest jedną z tych gwiazd. Mieszka w brazylijskim miasteczku Pernambuco. Uwielbia jeść trawę od prawej do lewej, rzecz wiadoma dla znajomków. Gdy tylko ma ochotę tapla się w wodzie, a na swym grzbiecie podróżuje jej przyjaciel ptak Feliks. Feliks oszczędza swe skrzydła, a Barbara ma dzięki niemu nieskazitelnie czyste futro. Barbara jest zawadiackim stworzeniem. Poznajemy ją na lekcji baletu, choć okazuje się, że z kapibary idealnej baletnicy to nigdy nie będzie. Prócz tego wyruszamy z jej rodziną w góry, odwiedzamy ciotkę w mieście, pomagamy kuzynowi w rozkręceniu własnego biznesu i tak dalej, i tak dalej… Barbara wbrew pozorom prowadzi bardzo spokojne życie i zawsze robi to, na co w danej chwili ma ogromną ochotę. Jest zwierzęciem stadnym, ale od czasu do czasu lubi być sam na sam i podziwiać kolorowe kolibry. Czyż nie jest to cudowne? Zajrzyjcie w wolnej chwili do świata kapibary Barbary. Myślę, że będzie jej bardzo miło.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo