• Akcja Świata Mundka rozgrywa się w niedaleko Warszawy. Grono bohaterów powieści to nastoletni mieszkańcy i mieszkanki Kopytek – małego miasteczka niedaleko Warszawy, w którym wszyscy się znają i każdy wie o każdym wszystko… a przynajmniej to, co widać na pierwszy rzut oka. Większość dorosłych ma względem swoich dzieci oczekiwania zupełnie nieadekwatne do ich potrzeb i pragnień. Mundek marzy o karierze rysownika komiksów, ale jego ojciec ma względem chłopaka piłkarskie aspiracje. Na szczęście jest jeszcze ciocia, której ciepło i wyrozumiałość dają jakąś namiastkę normalności. Inga opiekuje się gromadką rodzeństwa, ugina się pod nadmiarem domowych obowiązków i jest zmuszona do ciągłych poszukiwań coraz to nowych źródeł zarobkowania, by podreperować domowy budżet. Lekarstwem na trudną rzeczywistość i problemy z przemocowym ojcem staje się dla dziewczyny boks. Świat Mundka to powieść o zwyczajności, bliska współczesnym nastolatkom i dokładnie odzw­ierc­iedl­ając­a ich świat. Dzięki naturalnym, niestylizowanym dialogom jest też uniwersalna. Realistycznie nakreślone, barwne postaci odsłaniają przed czytelnikiem swoje marzenia, pierwsze nieśmiałe miłości i dążenia do niezależności. Pomimo, wyczuwalnej obecności głosu autorki w narracji, Świat Mundka jest lekki i daleki od dydaktyzmu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo