• Początek trochę ciężki ale z każdą kolejną stroną opowieść staje się ciekawsza.
  • Bohaterami książki są ludzie różnych narodowości Polacy, Żydzi, Rosjanie, Niemcy, różnych religii, kultury, warstw społecznych. Autorka uchwyciła ich zwyczaje dotyczące pór roku, dbałości o gospodarstwa, zwyczaje rodzinne i sąsiedzkie. Wplotła wątek o star­oobr­zędo­wcac­h, odłamie prawosławia, a raczej, jak uważają sami pierwotnej religii. Podsumowując, w książce aż gęsto od wydarzeń a wartka akcja nie pozwala na rutynę. Można oczywiście dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o zioł­olec­znic­twie­ i porodach w pierwszej połowie XX wieku. • Zachwyciła mnie główna bohaterka, wieśniaczka, ale odważna, intuicyjna, z zacięciem do ziół, ciekawa świata, chcąca się uczyć i rozwijać. Na początku swojej dorosłości szła utartą ścieżką: wydano ją za mąż, zajęła się gospodarstwem, zaszła w ciążę, ale dalej już nie było standardowo. Musiała poradzić sobie bez męża z noworodkiem, pomagali jej sąsiedzi, rodzina, czasem obcy. Autorka ubrała Stasię w cały szereg pozytywnych cech i przymiotów. Postawiła ją na drodze pełnej ciekawych doświadczeń i spotkań z ludźmi, którzy jej pomagali. Pełna życzliwości do ludzi i otwartości na świat, otrzymywała to do czego dążyła, ale okupiwszy to wytrwałą i ciężką pracą. Otwierała się na świat, a ten dawał jej coraz więcej, aż udało się jej osiągnąć to o czym marzyła. Niemniej oprócz Stasi jest w książce wiele innych ciekawych kobiet, głównie ich, bo mężczyźni stanowią tło, albo uzupełnienie. Autorka skupiła się na kobietach o różnych zain­tere­sowa­niac­h i możliwościach. Ciekawą rolę odegrała siostra ze zgromadzenia starowierców, akuszerka mieszkająca ze Stasią, spotkana po drodze zamożna restauratorka, itp. • Autorka osadziła opowieść w latach dwudziestych i trzydziestych XIX wieku. Wydarzenia z tych czasów towarzyszyły bohaterom, a ci pokazali jakie one miały znaczenie dla zwykłych ludzi. Ciepła, pachnąca opowieść o kobietach.Będę czekała na ciąg dalszy, zapowiedziany przez autorkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo