• Żywiołowa i pełna wspaniałych pomysłów Kati rusza do Ameryki. Ale nie sama. Z ciotką! Ze starszą panią, która nosi „trzewiki zapinane na guziczki. Ręcznie robione. Z koźlej skóry”. Która uważa, że w Ameryce za każdym rogiem czai się nieb­ezpi­ecze­ństw­o, szczególnie ze strony handlarzy niewolników. • Kati zostawia w Sztokholmie pracę, koleżanki oraz pewnego arch­itek­toni­czne­go miglanca i z całym zapałem rzuca się w wir nowych przygód. Młodzieńcza spontaniczność pomaga jej zdobyć moc przyjaciół (i niewiele mniej adoratorów) od Nowego Jorku po Nowy Orlean (choć i talenty kulinarne ciotki przyczyniły się do tego i owego). • Kati jest może i mocno postrzelona, ale przy tym potrafi kierować się gorącym, współczującym sercem, dotkliwie cierpiąc na widok każdej nies­praw­iedl­iwoś­ci. Na koniec zaś obie podróżniczki czeka wielka niespodzianka. • Akcja tej zabawnej powieści toczy się kilka lat po II wojnie światowej, kiedy Europa dopiero z trudem zaczynała podnosić się po zniszczeniach, zaś w Ameryce z każdej strony wyglądał dobrobyt. • Jest to pierwsza część z trzytomowego cyklu o podróżującej Kati.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo