• Chodząc po centrum handlowym napotkałyśmy z przyjaciółką tą książkę i po samym przeczytaniu tytułu, a potem opisu na książce, poczułam ogromną chęć zajrzenia do tej pozycji. Zaintrygował mnie tytuł. Pomyślałam “w końcu coś innego!" i zapragnęłam od razu to przeczytać. Więc jak pomyślałam tak zrobiłam. Ledwo wróciłam do domu i się za nią zabrałam i muszę powiedzieć, że strasznie mnie książka zauroczyła i bardzo pragnę kolejnej części. • Autorka miała genialny pomysł. Czasy (na przełomie XVII i XVIII wieku) królewskie. Trzech mężczyzn z upodobaniami do naprawdę ostrego seksu. Wszelakiego rodzaju bicze, pejcze, kajdany, a nawet krzyże. Coś nieprawdopodobnego ! Jednak jeden z nich okazuje się nieszczęśliwy, potrzebuje pociechy, bo jak się okazuje podczas jednej takiej hmm pełnej ostrego seksu nocy- zabijają dziewczynę! Jeden z nich po latach dalej czuje się nieszczęśliwy z tego powodu więc posyła po “służebnicę" z zakonu pocieszenia i tak rozwija się historia, której nie będę wam tu opowiadać, bo wiem ze swojego doświadczenia, że jeśli opowie się komuś całą fabułę z książki to nie ma ochoty się po nią już sięgnąć, a książka jest tego warta. Naprawdę ! To coś innego niż można by się spodziewać po współczesnej literaturze, którą zdominowały wampiry i wilkołaki. •
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo