• Choć Julian Tuwim nazwał go "Homerem warszawskiej ulicy i warszawskiego języka", jego twórczość spotykała się z różnym odbiorem. Krytycy literatury tacy jak Jan Błoński i Zygmunt Lichniak zarzucali mu nadmierną popularyzację gwary warszawskiej, a w 1951 r. wszystkie jego utwory zostały ocenzurowane i usunięte z bibliotek. • "Wiech" - bo o nim mowa - z zacięciem obnażał słabe strony warszawiaków, kąśliwie i z ironią opisywał barwne życie stolicy. Gwara, której eksponowanie spotykało się z oburzeniem, dziś jest jedną z nielicznych pamiątek po przedwojennej Warszawie. • "Dmuchnij pan w balonik" to napisane ciętym językiem felietony, które czyta już czwarte pokolenie! Teraz możemy ich także słuchać, i to w znakomitej interpretacji Jana Kobuszewskiego. • Mistrzowie słowa wielcy aktorzy czytają wielką literaturę. Każdy z 20 tomów zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę danej aktorki czy aktora oraz krótki opis na temat pisarza i jego dzieła. 20 książek, których nie sposób było lepiej napisać, ale które można było jeszcze lepiej przeczytać. 20 wybitnych interpretacji dzieł literackich nagranych w formacie MP3. (nota wydawcy)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo