• JEGO DRUGA ŻONA to drugi tom serii arabskiej i jednocześnie bezpośrednia kontynuacja książki JEGO WYSOKOŚĆ. Jeśli chcecie sięgnąć po ten cykl, to poszczególne części należy czytać zgodnie z kolejnością wydania. • O ile tom JEGO WYSOKOŚĆ był dość bajkowy, chociaż też nie obyło się w nim bez dramatów, to teraz dzieje się zdecydowanie więcej. Omar udowadnia Izie, że jest od niego całkowicie zależna, to on o wszystkim decyduje. Wszystkie teoretyczne decyzje kobiety podporządkowane są jemu. Kontrakt, który podpisali podczas ślubu jest tylko złudzeniem, bo Omar doskonale wie jak przeciągać rację na swoją stronę. Wyobrażenia Izabelli na temat życia z arabskim księciem okazały się złudne. • Ciągle jednak księcia otula tajemnica. • Ta część zaciekawiła mnie zdecydowanie bardziej. Wywołuje więcej emocji. I nie jest tak mocno przewidywalna jak część pierwsza. Zakończenie można powiedzieć, że zszokowało mnie nawet dużo bardziej niż to, że Omar ma drugą żonę. • Dużo mocnych scen erotycznych. • Zdecydowanie ta historia nabiera tempa. Warto przeczytać!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo