• Lekkie, łatwe i przyjemne. Szkoda tylko, że wszystkie części tej serii mają taką samą fabułę...
  • "Leo" to już siódmy i ostatni tom cyklu "Bezlitosna siła" kończący historię chłopaków z Panta Rhei. • Tym razem mamy tutaj Leona i Kasię którzy mimo iż poznali się dawno temu dopiero teraz zapałali do siebie uczuciem. • Książka klimatem nie odbiega od poprzednich tomów serii, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Całość satysfakcjonująca, historia z gatunku tych lekkich i na swój sposób przewidywalnych. Lubię ten klimat. • Pióro autorki jest niezwykle lekkie i przyjemne, przez co książkę czyta się dosłownie w mgnieniu oka. Autorka nie zagłębia się w niepotrzebne opisy, mamy tu zdecydowanie same konkrety, przez co czytelnik napewno nie będzie się nudził. • Autorka oczywiście poraz kolejny pokazała siłę przyjaźni, jaką otaczają się członkowie Panta Rhei oraz Fundacji Demi Help, co bardzo mi się podobało. Świetnie spędziłam czas z tą książką i bardzo żałuję, że to już koniec perypetii bohaterów ten serii, którzy mają szczególne miejsce w moim sercu! Polecam! • Są takie książki, serie, z którymi absolutnie nie chcemy się rozstawać. • Zapewniam was, że ja mam tak z BEZLITOSNĄ SIŁĄ.
  • Uwielbiam tę serię Polecam wszystkich chłopaków do " bicia"
  • Bardzo lubię książki Agnieszki Lingas Łoniewskiej , ta też nie jest zła aczkolwiek nie porywa swą treścią . To koniec serii Bezlitosna siła . To co w tej książce porusza to siła przyjaźni, pomoc człowiekowi w potrzebie i ogromne wsparcie rodziny, z która nie łączą bohaterów więzy krwi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo