• Jednym ze skutków ubocznych bycia okładkową sroką jest kolekcjonowanie książek dla dzieci. Krótka historia o Alfiku jest kierowana do najmłodszych, ale spełnia podstawowy warunek, żeby wpaść w moje ręce: jest o zwierzętach. :D • Ze względu na ilość tekstu , wielkość liter i poziom trudności książeczka nadaje się na początek przygody z czytelnictwem. Jest świetna nawet dla dzieci, które nie potrafią jeszcze czytać- piękne ilustracje wystarczą, aby na ich podstawie maluch sam był w stanie odgadnąć i opowiedzieć historię małego niedźwiadka. Publikacja zaopatrzona jest też w listę propozycji zabaw i rozmów, głównie w środowisku przedszkolnym. Może stać się nie tylko ulubioną lekturą przed snem, ale także tłem do rozmów z dziećmi o radzeniu sobie w codziennych sytuacjach. • Niezależnie od tego, czy akurat przypada Dzień Niedźwiedzia Polarnego czy nie, każdy powód jest dobry, aby zainteresować dzieci dziką przyrodą. Szczególnie, kiedy przyszłość tych pięknych drapieżników nie maluje się w jasnych barwach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo