• Jedna z pierwszych pozy­tywi­styc­znyc­h lektur, które muszę przeczytać w tym... miesiącu. Mimo, że pod tym samym tytułem widnieje również zbiór opowiadań moim zadaniem było zapoznanie się z treścią tylko jednego z nich: "Gloria Victis". • Opowiadanie dość nietypowe, ponieważ osobami mówiącymi nie są ludzie, lecz wiatr i drzewa. Opowiadają one losy powstańców, którzy umierali za ojczyznę podczas powstania styczniowego. Tematyka dosyć przygnębiająca, a co za tym idzie nie czyta się tego tak łatwo już nie mówiąc, że Pani Eliza Orzeszkowa również lekkiego piórka nie ma. Mimo wszystko jednak po przełamaniu się tekst czyta się nawet przyjemnie i szybko. • Czy mogłabym polecić tę pozycję innych czytelnikom? Cóż, porusza ona dość ważny w naszej historii epizod, a autorka przedstawiła go w przystępny sposób i zawarła w nim wszystko co zawarte być powinno. Tak, warto przeczytać to opowiadanie, a może kiedyś przeczytam również cały zbiór. Jednakże pragnę w tym momencie napomnieć, że autorka ta raczej nie będzie należeć do moich ulubionych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo