• To taka poprawnie ładna książka. Czytałam wiele lepszych książek polskich autorek . Oczywiście mogę tę książkę polecić, jest w niej wzruszenie, miłość, oddanie, ale to tyle.
  • To było piękne. Historia o Samotności i Miłości. • Szybko się czyta. Nie można się oderwać. Wzruszająca historia. Polecam
  • pokazuje, ze można znaleźć swoją drogę, choć na początku jest bardzo wyboista,,,
  • Nie spodziewałam się tego... Zmieniło to trochę moje podejście do życia. Z czystym sercem polecam.
  • "− Nie zamierzałam kończyć tych wakacji ze złamanym sercem. Samson przechyla głowę i przygląda mi się bacznie. − Nie martw się. Serce nie kość, nie da się go naprawdę złamać." • Jestem wstrząśnięta, nie wiem co powiedzieć… • Treść „Nagich serc” to zdecydowanie za dużo… • Nie sądziłam, że to właśnie niewinna powieść Colleen Hoover zmieni mój światopogląd na całe życie… • Drżą mi dłonie gdy piszę tę recenzję, jestem w kropce. Jedyne co mogę wyrazić to niezwykła miłość do tej książki. Arcydzieło. Lektura owego tytułu spowodowała, że w moim sercu wyrosła kość, którą autorka łamała przez połowę swojego dzieła, a zakończeniem nałożyła na nie magiczny gips, który skleił wszystkie odłamki w jedno… • Relacja głównej bohaterki z tajemniczym chłopakiem, który tak jak ona przeszedł zdecydowanie za dużo jak na swój wiek, jest dla mnie czymś wspaniałym. Wzorem do naśladowania, a za razem przepisem na to, jak nie zachowywać się w swoim życiu. Nie raz, wcześniej wspomniane postacie doprowadziły mnie do łez, ogromnego szczęścia, strachu i niezwykłego zainteresowania. Mogę tutaj przytoczyć scenę, w której Samson dowiaduje się co tak naprawdę stało się z matką Beyah, która zmarła nagle, z własnej winy. To co dzieje się między wspomnianymi bohaterami mogłabym opisać wersami jednej z moich ukochanych piosenek: • „Moje serce to zło, Twoje serce problemy • Czekam tylko na sąd, kiedy razem w końcu zginiemy • Chciałem mieć w życiu tron, posadzić na nim Ciebie • Kocham już tylko to, jak udajesz, że o tym nie wiesz „ • „Nagie serca” są dla mnie najlepszą książką jaką kiedykolwiek czytałam. Aż brak mi tchu aby opisać wszystko, co chciałabym o niej powiedzieć, więc rzeknę jedno – CZYTAJCIE COLLEEN HOOVER! • Na sam koniec muszę dodać jedno. Ta książka łamie serca…
  • Ponure życie i nazwisko to jedyne co rodzice dali Beyah. Resztę zawdzięcza samej sobie. Kiedy na dwa miesiące przed wymarzonym wyjazdem na studnia jej matka nagle umiera, Beyah traci dach nad głową. Musi spędzić lato z ojcem którego prawie nie zna. Zamierza się nie wychylać i poczekać na wyjazd, ale jej nowy przystojny sąsiad Samson torpeduje ten plan. Na pozór nic ich nie łączy. Ona wychowana w biedzie, on pochodzi z bogatej rodziny. Jednak oboje lubią smutne rzeczy i natychmiast wyczuwają swoją wrażliwość. Kiedy sympatia przeradza się w namiętność obaj postanawiają że to tylko wakacyjny romans. • Książki tej autorki biorę w ciemno, uwielbiam jej pióro. Książka jest pełna emocji, wzruszeń, bardzo przyjemnie się czyta. Fabuła wciąga od początku i nuta tajemnicy trzyma do końca. • Polecam Nagie serca Colleen Hoover • Ponure życie i nazwisko to jedyne co rodzice dali Beyah. Resztę zawdzięcza samej sobie. Kiedy na dwa miesiące przed wymarzonym wyjazdem na studnia jej matka nagle umiera, Beyah traci dach nad głową. Musi spędzić lato z ojcem którego prawie nie zna. Zamierza się nie wychylać i poczekać na wyjazd, ale jej nowy przystojny sąsiad Samson torpeduje ten plan. Na pozór nic ich nie łączy. Ona wychowana w biedzie, on pochodzi z bogatej rodziny. Jednak oboje lubią smutne rzeczy i natychmiast wyczuwają swoją wrażliwość. Kiedy sympatia przeradza się w namiętność obaj postanawiają że to tylko wakacyjny romans. • Książki tej autorki biorę w ciemno, uwielbiam jej pióro. Książka jest pełna emocji, wzruszeń, bardzo przyjemnie się czyta. Fabuła wciąga od początku i nuta tajemnicy trzyma do końca. • Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo