Książka prezentuje cenny i prawdziwe studium nazizmu, tego, że gdyby Naziści wygrali wojnę, to zniszczyli by się sami. Pokazuje też,że ich klęska wynika z energii wrzechswiata (dobra i zła, Boga, równowagi, etc.) Ciekawie przedstawieni okupujący USA Japończycy, kopiują, ale nic nie rozumieją... Wątki fabularne są słabe, to tylko tło dla przemyśleń i nie prowadzą, do nikąd - wielki filozoficzny dysput autora, o dobrze i źle. Gloryfikacja ślepego losu - hold dla księgi I- cing. Powieść inna, nie dla każdego, ma wyjątkową "atmosferę".

O miotaniu się między prawdziwością a sztucznością, o próbach zrozumienia rzeczywistości, o ile jest to rzeczywistość. Osadzone w świecie, w którym II wojnę wygrały Niemcy i Japonia, co akurat jest w tej opowieści tylko tłem, elementem drugorzędnym. • Świat "Człowieka..." nie zdołał mnie jednak wciągnąć ani zaczarować, co prozie Dick'a często się udaje. Nie tym razem.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem z gatunku.