• Ene,due śmierć jest ksiązką, która pochłania do reszty. Zaczynając ją czytać nie możemy się oderwać ponieważ pragniemy dowiedzieć sie co będzie dalej.Od samego początku jest pełno spekulacji na temat zabójcy,jednakże dopiero na koniec dowiadujemy się,ze każdy kogo zakładaliśmy za faktycznego mordercę/sadystę nim tak naprawdę nie jest. • Prawie każda osoba jest powiązana z główną śledczą zajmujacą się tą dziwną sprawą,natomiast druga osoba jest kimś bliskim dla tej pierwszej.Książka zawiera różne zwroty akcji oraz poboczne wątki.W skrócie pokazuje nam jak działa policja w trakcie nie codziennych zdarzen. Instrukcja gry jest taka sama: dwie osoby w jednym zamkniętym pomieszczeniu bez okien oraz najczęściej światła.Pomiędzy nimi znajduje się pistolet z jedną kulą oraz telefon przez który ma bardzo niski procent baterii,który starcza na odczytanie sms-a,bądź odebrania połączenia od osoby,kóra je uwieziła. Jedna osoba-ta która przeżyła- opuszcza pomieszczenie i żyje dalej,ta zmarła zostaje w miejscu,w którym sie ją zabiło a śladu po autorce gry nie ma śladu. • Według mnie każdy kto lubi czytać ksiązke zawierająca dreszcz emocji oraz chwile w których można sie zatracić powinna przeczytac tę ksiązkę. Historia posiada coś w sobie, ze nie potrafimy się od niej odciągnąć i sami spekulujemy kto może być zabójcą Charlie,Mark, a może Whittaker? Przez zwroty akcji sami nie wiemy kto jest przyjacielem,a kto wrogiem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo