• Bardzo dobra pozycja dla każdego zafascynowanego kręgiem kultury słowiańskiej, które szczególnie obecnie popularyzuje (i komodifikuje się) w mediach. Szczególnie zapadł mi w pamięć pierwszy rozdział, który odpowiada na pytanie "Jakie są granice Słowiańszczyzny?" w kontekście zarówno geograficznym jak i antr­opol­ogic­znym­ - czy można w ogóle mówić o tożsamości słowiańskiej? Można znaleźć wiele przykładów w historii i współcześnie osób, które próbują zarobić na mistycyzmie i tajemniczości Słowian, rozp­owsz­echn­iają­c kłamstwa i wybujałe wyobrażenia nt naszych przodków, ta książka jest odświeżającą przeciwwagą dla wielu wątpliwej jakości pozycji. Doceniam to jak autor pokazał, że wykopalisko archeologiczne nie niesie ze sobą wiedzy i to dopiero trafna interpretacja, tego co znaleźliśmy ukazuje prawdę. Spośród ilustracji brakuje mi map, szczególnie pokazujących rozmieszczenie danych stanowisk arch­eolo­gicz­nych­ w Europie oraz schematu przykładowego stanowiska. Myślę, że brakuje bardziej szczegółowych informacji o rękodziele i rzemiośle - garnki jak pisze autor były tworzone w prostym i utylitarnym stylu, brakuje mi jednak opisu jak ten proces wyglądał. Wspomniano też o tkanie z użyciem krosien z ciężarkami - jestem ogromnym fascynatem tekstylnym i rozczarował mnie brak przykładów tego w jaki sposób Słowianie wyrabiali ubrania. Myślę, że też byłoby to wartościowe uzupełnienie tematu pieniądza, ze względu na kawałki lnianych tkanin, które stanowiły ówczesną walutę
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo