• Anna Dąbrowska - NAUCZYCIEL TAŃCA • To pierwsze moje spotkanie z twórczością tej autorki. Na portalach społecznościowych - dużo zachęty do przeczytania książki i dlatego po nią sięgnęłam. • I mam mieszane uczucia. Powieść, owszem, fabularnie przejmująca - trójka rozbitych życiowo bohaterów: Kaja, która kosztem swych wyrzeczeń pomaga Sarze "młodszej" siostrze, chorej na mutyzm dziewczynce i Dominik, nauczyciel krumpingu - tańca ulicznego - mężczyzna nieprzystępny, z dużym bagażem życiowym, panicznie niecierpiący dotyku drugiego człowieka. • Bohaterowie spotykają się po diagnozie psycholog Sary, która proponuje Kai, by dała dziewczynce szansę na realizację marzeń i zainteresowań, a w tym wypadku był ów taniec. • I w ten sposób trafiają do Dominika - nauczyciela krumpingu. • Co wyniknie z tych tanecznych spotkań? • A skąd moje mieszane uczucia, co do tej powieści? A stąd, że autorka bardzo skrupulatnie wprowadza czytelnika w tajniki tegoż tańca - kroki, figury - dla mnie zupełnie niezrozumiałego i obcego /pewnie wiek!/, choć są doskonałym instruktażem. Denerwujący dla mnie jest też Dominik, ale pewnie miał właśnie w czytelnikach wywoływać kontrowersje. • Całość napisana dobrym i lekkim stylem, intrygująca i refleksyjna.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo