• Madeline, Jane, Celest i otaczające je „Wielkie kłamstewka”, które zdają się z czasem bardzo wiele zmieniać w ich wzajemnych, przyjacielskich relacjach. • Niefortunny wypadek sprawia, że Madeline poznaje Jane. Okazuje się, że Ziggy, syn Jane będzie uczęszczał do tej samej szkoły co córka Madeline. Kobiety bardzo szybko odnajdują wspólny język i mimo tego, że raczej pochodzą z dwóch bardzo odległych od siebie światów stają się przyjaciółkami. Z czasem obie wraz do spółki z Celest, matką niesfornych bliźniąt, tworzą całkiem zgrany team w „matczynych, szkolnych potyczkach”. Dzięki swym różnym charakterom kobiety te doskonale się nawzajem uzupełniają. Przebojowa Madeline nigdy nie daje sobie w „kaszę dmuchać” i jest w stanie załatwić wszystko niemalże za każdego. Skryta Celest do końca nie mówi prawdy i bardzo wiele spraw jest w stanie przemilczeć w imię zachowania dobrego wizerunku własnej rodziny. Na dokładkę jest jeszcze nieco nieśmiała Jane, która dopiero teraz zdaje sobie sprawę z tego, czym tak naprawdę jest prawdziwa przyjaźń. • Niesamowite perypetie trzech kobiet o niebanalnych usposobieniach, do tego zdradzane żony, kochanki, niesforne dzieci i jedna zbrodnia. To wręcz doskonały przepis na świetną zabawę dla czytelnika, choć książka ta to nie kryminał, ani też nudnawa powieść obyczajowa. Ciekawe postacie, inteligentne dialogi, świetnie skrojona fabuła, a co najważniejsze duże poczucie humoru. Piekielnie dobra rozrywka, jak dla mnie. Nie myślałam, że pani Moriarty tak mile mnie zaskoczy. Wyluzowałam się przy lekturze kompletnie. Czułam się, jakbym oglądała serial „Gotowe na wszystko”. Wszystkim zainteresowanym gorąco polecam audiobooka w rewelacyjnej interpretacji Magdaleny Popławskiej. Jest wprost czadowy
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo