• Książka porusza wiele bardzo ważnych zagadnień dotyczących traktowania zwierząt. Wszystkie tematy zostały rzeczowo opisane i wyjaśnione, uwzględniając kontekst historyczny, religijny, etyczny i kulturowy. Odpowiada na pytania rodzące się w głowie sceptyków oraz osób, które chciałby przejść na dietę wegetariańską, jednak nie wiedzą, czy to bezpieczne- wynika to zapewne z tego, że książka powstała w 1985 roku- oraz jak się do tego zabrać. • Na uwagę zasługuje też dobór ilustracji. Zamiast drastycznych fotografii cierpiących zwierząt możemy podziwiać m.in. piękne rzeźby przedstawiające zwierzęta. Nasi Bracia Mniejsi nie są odzierani z godności, lecz ukazywani jako równi nam, piękni, godni szacunku i podziwu. Niesamowicie podoba mi się to podejście. Wiele osób- ja również zaliczam się do tej grupy- jest niezwykle wrażliwych na los zwierząt. W takich wypadkach książki epatujące fotografiami męczonych zwierząt są szczególnie trudne w odbiorze. W wypadku "Ochraniać wszelkie życie" odbiór był zdecydowanie łatwiejszy.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo