• Co byście zrobili jakbyście znaleźli trupa w ogrodzie? Na pewno nie chowalibyście go w piwnicy, a Marta swojego trupa właśnie tam schowała! Za chwilę pojawia się drugi trup, i choć ten należy do jej koleżanki, to obie mają ten sam problem. Motyw przewodni wydawałoby się jest bardzo poważny i przerażający, ale zapewniam Was, że nieźle będziecie się bawić! ;) • Nie ukrywam, że twórczość Olgi Rudnickiej bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Przeczytałam wiele kryminałów, ale tu mamy do czynienia z czymś zupełnie nowym. Jest zbrodnia, wątek kryminalny, ale przy tym jest ogromna dawka czarnego humoru. Do tego dopisana jest historia, która potrafi wciągnąć czytelnika. • Wróćmy jednak do naszej bohaterki Marty. Dziewczyna jest nauczycielką historii, po rozwodzie i trudnych przejściach. Przeprowadziła się do Śremu, gdzie kupiła dom. Dom, który jest pod stałą obserwacją i cieszy się dość nietypowym zain­tere­sowa­niem­. Co przyciąga tajemniczych typków na Zacisze 13? Czy Marta skrywa jakieś tajemnice? Jak poradzą sobie z Anetą ze swoimi trupami? I kim właściwie jest podglądacz Damian? Pytania się mnożą... a jakie będzie rozwiązanie zagadki? • Zabieram się za drugą część i liczę na kolejną dawkę dobrego humoru!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo