• Sympatyczna opowieść z miłą, prostą narracją. Mówi o beztrosce i zabawie. Równocześnie porusza temat zmian, przemijania i straty. • Rysunki są znakomite. Młody Czytelnik przyjemność czerpał z aktywnego słuchania połączonego z zabawą w wyszukiwanie wspomnianych w tekście elementów. Sama lektura jest na tyle pogodna i prosta, że mały odbiorca może poczuć przez ułamek sekundy co najwyżej cień smutku, że ukochana jabłonka Eli zostaje doszczętnie zniszczona. Narracja nie omija tego zdarzenia, o nim jest przecież jest przecież między innymi ta opowieść. Pokazuje jednak w sposób bardzo delikatny, że zmiany i strata to coś w życiu naturalnego i choć później jest inaczej, to zawsze można odnaleźć jakieś pozytywne akcenty takiej zmiany. W opowieści nie przesadzono z ich nadmiarem - nowa jabłonka jest zbyt młoda i cienka, by trzy pory roku spędzać na zabawie przy niej. Cała rodzina szczerze się jednak cieszy, gdy młode drzewko rodzi pierwsze jabłko. Starej jabłonki nikt nie wymazuje na siłę z pamięci; zdjęcie z pięknych chwil spędzonych z nią przez dzieci oprawione zostaje w ramkę i powieszone w widocznym miejscu w domu. • Nie trzeba zapominać czy pospiesznie zastępować tego, co utraciliśmy, by życie toczyło się dalej. Takie przesłanie płynie z lektury. Bardzo pogodny i mądry przekaz.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo