• Świetnie napisana historyczna książka, autora znanego nam już wcześniej z kilkutomowej powieści biograficznej o Napoleonie. Atutem autora jest dobry, char­akte­ryst­yczn­y dla niego styl: barwnie przedstawia sytuacje, miejsca, tworzy pewnego rodzaju obrazy, szeroko opisuje tło wydarzeń, czym działa na wyobraźnię czytającego. Ale nie jest to jedyna zaleta tej książki. Powieść napisana przez Maxa Gallo składa się z trzech części:każda z nich opowiada o ludziach, którzy mieli wielki wpływ na rozwój chrześcijaństwa we Francji i w Europie. W pierwszej części poznajemy osobę Św. Marcina z Tours, w drugiej Chlodwiga a w końcu w trzeciej części autor przybliża nam postać świętego mnicha Bernarda z Clairvaux. Nawiążę może tylko do pierwszej części tej książki. Główny trzon tej opowieści stanowi ciekawa polemika między ojcem i synem. Stojący na progu śmierci starzec próbuje dociec, dlaczego jego syn wychowany w kulturze Starego Rzymu zostaje chrześcijaninem, uważa, że jego syn stał się łupem niebezpiecznej sekty i zmarnuje sobie życie. Antoniusz opowiadając o życiu świętego Marcina z Tours stara się wpłynąć na zmianę myślenia ojca Juliusza Galwiniusza, przy okazji prezentuje wartości jakie są dla niego najważniejsze, które chciałby realizować w swoim życiu. Czy przekona starego hedonistę ? Zachęcam do przeczytania tej książki, jest nie tylko dobrze napisana i czyta się ją z przyjemnością, ale można się też z niej dużo nauczyć. Myślę, że opowiedziane tu historie wielu osobom pomogą zastanowić nad światem prawdziwych wartości i skonfrontować z nimi swoje życiowe wybory.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo