• Książka napisana z dużym poczuciem humoru; barwni bohaterowie. Zdecydowanie polecam.
  • Przezabawna i lekko czytająca się książka polecam szczególnie na poprawę humoru
  • Patrzę na ogólną ocenę tej książki i zastanawiam się skąd ma tak wysokie noty. Szukam odpowiedzi i jej nie znajduję. • Jest to typowe, babskie czytadło o wszystkim i o niczym. Nie jest to powieść, nie jest to książka godna uwagi. Ani też porywająca historia od której nie można się oderwać. Główną bohaterką jest wiecznie niezadowolona kura domowa, która niańczy dwójkę dzieci - rozwydrzonego jedynaka i swojego męża. Najpierw marudzi na nich, a potem na to, że ich nie ma. • Doszukuję się jakichkolwiek wartości, przesłania, plusów, morału - nic nie ma. Przeczytałam ją do końca (zastanawiam się po co?), gnałam szybko do ostatniej strony, żeby jak najszybciej przejść do ciekawszej lektury. Stracony czas.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo