• Paweł Sołtys, znany wśród miłośników muzyki jako Pablopavo, jest nie tylko muzykiem, wokalistą, autorem tekstów piosenek (lider zespołu Strachy na Lachy twierdzi, że to najlepszy polski songwriter), ale również zdobywcą nagród... literackich. Za prozatorski debiut pt. Mikrotyki otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego, Nagrodę Literacką Gdynia, nominowany był również do Nagrody Literackiej Nike i wielu innych. • Najnowszy zbiór opowiadań wokalisty zespołu Vavamuffin nosi intrygujący tytuł Nieradość, nawiązujący do stanu między radością i euforią a smutkiem i rozpaczą. W książce znalazło się dwadzieścia pięć różnorodnych historii, których bohaterami najczęściej są osoby starsze, chore, ale przede wszystkim zwykli ludzie ze swoją historią i bagażem doświadczeń. Czyżby więc tytuł nawiązywał do powiedzenia starość nie radość? W wielu wywiadach autor wskazuje to powiedzenie jako inspirację. • Paweł Sołtys w swoich opowiadaniach odwołuje się do różnych kontekstów historycznych, kulturowych, literackich, a przede wszystkim społecznych. Prezentuje historie małych miejscowości, dramaty ludzkie, trudne wybory, życie codzienne okresu PRL-u, do czego nawiązuje również grafika okładki przedstawiająca model popularnego Ikarusa, ale przede wszystkim relacje międzyludzkie. Wszystko się tu pomieszało i bardziej przypomina majaczenie chorego, pijacki sen niż pamięć. Ale jest pamięcią, jest przeszłością, jest tu i teraz – to pierwsze zdania, które znalazły się na okładce książki. Wielu czytelników przychyli się do tego opisu, ale po głębszej refleksji i analizie dojdzie do wniosku, że o Pawle Sołtysie i nagrodach, które otrzyma za swoją twórczość literacką, jeszcze usłyszymy. • Paulina Knapik-Lizak • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo