• Od dziecka fascynowała mnie brytyjska rodzina królewska — jej tradycje, zmienne losy i to dziwne połączenie symbolicznej władzy z dramatami. Być może to przez teatralność, tabloidowy szum, a może po prostu przez to, że monarchia, szczególnie ta brytyjska, wydaje się być jednym z ostatnich bastionów czegoś zamierzchłego. Gdy w moje ręce trafiła biografia „Karol III. Życie i dwór nowego króla” Roberta Hardmana, nie wahałam się przed lekturą ani chwili. To świetna możliwość zajrzenia za kotarę jednego z najbardziej obserwowanych dworów świata. Hardman, doświadczony dziennikarz i znawca tematu, miał dostęp, o jakim inni mogą tylko marzyć. I zrobił z tego dostępem coś naprawdę wartościowego. • Książka ukazuje nie tylko transformację Karola z najdłużej oczekującego następcy tronu w nowego monarchę, ale i głęboko zmieniający się krajobraz Pałacu Buckingham. To opowieść o osobie przyzwyczajonej do nieco marginalnej roli, który odnajduje się w centrum zainteresowania. Hardman sięga do anegdot, lecz również analizy politycznej — portretuje króla nie jako posąg, lecz jako człowieka z krwi i kości, pełnego sprzeczności. Obok Karola pojawiają się liczne postaci dworu: Camilla, William, ale też cisi architekci pałacowego życia: doradcy, sekretarze, służba. Dowiadujemy się o codzienności w świecie, gdzie wszystko musi działać jak w zegarku, a jednocześnie każde nieostrożne słowo może wywołać burzę w mediach. • Sama książka to prawdziwa perełka edytorska. Twarda oprawa, elegancka szata graficzna i wkładka ze zdjęciami czynią z niej coś więcej niż źródło informacji. To przedmiot, który chce się trzymać w rękach. Wnętrze zaś to idealne połączenie dzie­nnik­arsk­iego­ zmysłu do szczegółu z lekkością pióra. Autor nie moralizuje, nie ucieka się do sensacji — zamiast tego proponuje czytelnikowi opowieść prowadzoną z klasą i znawstwem. Doceniam to, że Hardman nie popada w tanią krytykę ani w hagiografię. Oferuje uczciwe spojrzenie, podparte rzetelną dokumentacją i rozmowami z osobami z samego serca monarchii. • Dla tych, którzy, jak ja, od zawsze interesują się brytyjską rodziną królewską, ta książka będzie prawdziwą ucztą. To nie tylko doskonałe źródło wiedzy, lecz i przypomnienie, że za każdym złotym tronem kryje się człowiek. „Karol III. Życie i dwór nowego króla” pozwala spojrzeć na monarchię z bliska, bez złudzeń, bez cynizmu. Przedstawienie władzy u progu nowej epoki — kruchej, pełnej wyzwań, a jednak wciąż fascynującej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo