• Tytuł: Odwet Gliny. W imię sprawiedliwości • Autorzy: Ryszard Modelewski i Aleksander Majewski • Wydawnictwo: The Facto • Data wydania: 23 kwietnia 2015 • Liczba stron: 237 • Ocena: 6/10 • Ryszard Modelewski – były policjant z 24-letnim stażem pracy (19 lat w pionie kryminalnym), starszy aspirant sztabowy. Twardy, bezkompromisowy w dążeniu do wyznaczonego celu, który zawsze był dla niego ważniejszy od poklepywania po plecach. Aleksander Majewski to dziennikarz, autor bestsellerowej "Spowiedzi psa" i "Afer II RP". Uzależniony od kawy i muzyki Depeche Mode. • Książka została napisana lekko. Strony bardzo szybko przechodzą z prawej ręki do lewej. Pomysł na utwór jest oryginalny i bardzo dobrze wykonany. Kompozycja przyspiesza czytanie. Jedynie czcionka mogłaby być trochę większa. • Opowieść starego policjanta, Ryszarda Modelewskiego, mówiąca o różnych zadaniach, które musiał robić on oraz jego koledzy. Byli mieszani w różne misje, które nie powinny ich zbytnio obchodzić, gdyż nie były z rejonu. Tworzyli oni nowy wizerunek policjanta, które w dzisiejszych czasach wygląda mniej więcej tak: to ludzie, którzy siedzą za biurkami i objadają się ciastami. Są przekupnymi osobami, którym nie spieszy się, aby dotrzeć jak najszybciej na miejsce jakiegoś wypadku etc. • Główna postać, czyli jeden z autorów tegoż utworu, bardzo mnie zaciekawiła, gdyż nie oczekiwała ona poklepywania po plecach, co jest trochę dziwne, gdyż każdy chce czuć uznanie innych osób. Jest on na pewno pracoholikiem, gdyż często zaniedbywał rodzinę, której nie do końca się to podobało. Ambicja też jest jego główną cechą charakteru, o czym świadczy branie wszystkich zgłoszeń (oczywiście, jeśli akurat nie miał nic do roboty), czy napisanie tejże książki. • Podsumowując, powieść warta uwagi. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak wyglądał policjant w latach 90., to książka ta na pewno wpisze się w wasze gusta.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo