• Dawno nie czytałam tak złożonej powieści. Książka składa się z trzech części połączonych osobą głównej bohaterki. Anna, bo taki pseudonim przyjmuje jako pacjentka Freuda, jest jednocześnie "przypadkiem medycznym", żyjącą kobietą i częścią tragiczniej historii XX wieku. Pierwsza część to realistyczna opowieść o jednej z pacjentek Zygmunta Freuda. Ale sposób przedstawienia jej historii jest niezwykły, zaczyna się bowiem od napisanego przez Annę ,na prośbę lekarza, poematu, który jest jak post narkotyczna wizja pobytu w tytułowym Białym Hotelu pełnym dziwnych zdarzeń, nieprzeciętnych gości i pulsującego erotyzmu ( szczerze mówiąc to ociekającego scenami mocno seksualnymi). A to dopiero początek opowieści gdzie przeszłość i przyszłość mieszają się i są nierozerwalne. Zmieniają się miejsca, narratorzy tej powieści, ale na każdej kartce jest podobny rytm czegoś co może się wydarzyć i co niepokoi czytelnika.Oniryczny świat i przerażająca rzeczywistość.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo