• Pięknie ilustrowany przez Ilon Wikland zbiór trzech opowiadań Astrid Lindgren z Lottą w roli głównej: • Pewnie, że Lotta umie jeździć na rowerze, • Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko, • Pewnie, że Lotta jest wesołym dzieckiem. • W pierwszym Lotta łobuzuje na starym rowerze cioci Berg. Kończy właśnie 5 lat i nie może już się doczekać własnego roweru. Uważa to za wielką nies­praw­iedl­iwoś­ć, że wszyscy mają rower oprócz niej. • W drugim jest akurat piękna zima, zbliża się Boże Narodzenie, a Lotta demonstruje wszystkim swoje umiejętności. Oj, jest z tym trochę kłopotu, ale i też trochę śmiechu. • W trzecim zbliża się Wielkanoc, a tu sprzedawca cukierków zwija sklep i wyprowadza się ze Szwecji. Co robić? Skąd Lotta weźmie słodycze? Jak pocieszyć smutnego sprzedawcę? Ale i na to rezolutna dziewczynka znajdzie sposób. • Świetna książka. • Jedyne czego brakuje – to tytułów poszczególnych opowiadań na stronie tytułowej lub chociażby spisu treści. Ale to już błąd wydawcy.
  • Trzy opowiadania o Lotcie z ulicy Awanturników: wiosenno-rowerowe, wielkanocne oraz bożo­naro­dzen­iowe­ - z pięknymi ilustracjami Ilon Wikland. Książka z płóciennym grzbietem, idealna na prezent. Zawiera opowiadania: "Pewnie, że Lotta umie jeździć na rowerze", "Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko" oraz "Pewnie, że Lotta jest wesołym dzieckiem". • [Link] • US
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo