• Dawno żadna seria z młodzieżowej fantastyki tak mnie nie wciągnęła. Wręcz mogę chyba uznać, że to pierwszy cykl od czasów mojego gimnazjum, który w jakiś sposób budzi we mnie podobne uczucia co Harry Potter. Mamy tu wciągającą akcję, tajemnice, szkolny magiczny ekspres a przede wszystkim dobrze opisaną fabułę, która nie jest jedynie wielkim chaosem przypadkowo dziejących się rzeczy, jak to ma niestety miejsce w serii „Nevermoore”. Do tej pory wyszły w Polsce jedynie dwie pierwsze części serii, jednak już z niec­ierp­liwo­ścią­ czekam na kolejne! 8,5/10 dla każdego z tomów. • II) Druga część to dalsze losy Flynn i jej przyjaciół w Magicznym Ekspresie. Tym razem robi się mroczniej, szczególnie po wydarzeniach z końca poprzedniego tomu. Poznajemy też więcej informacji o samym pociągu i jego historii, a bohaterowie zdają się być coraz bliżej rozwiązania zagadki związanej ze zniknięciem brata Flynn. Po drugim tomie uważam, że obie części są w miarę równe a historie w nich opisane tak samo wciągające. Jedyną postacią, którą totalnie wyrzuciłabym z tej powieści to Dyrektor Ekspresu, do którego straciłam już całkowicie cierpliwość ; )
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo