• W czasach, gdy coraz więcej godzin spędzamy w zamkniętych pomieszczeniach, w pracy, w domu, w aucie, zapominamy, jak ważny jest dla nas kontakt z naturą. To właśnie lasy odpowiadają za produkcję tlenu, potrafią nas wyciszyć, a ich bogate kolory uspokajają nasze oczy i nerwy. O zbawiennym wpływie lasów i zjawisku nazywanym leśną kąpielą pisze w książce Shinrin-Yoku. Sztuka i teoria leśnych kąpieli dr Qing Li. • Kontakt z naturą jest niezbędny, ponieważ bardzo dobrze wpływa na nasze zdrowie. W książce znajdziemy informacje na temat tego, co daje nam przebywanie w lesie i jak z tego dobrodziejstwa korzystają Japończycy. Autor pokazuje własne badania, które przeprowadza na grupie studentów. Z nich wynika, że leśne kąpiele potrafią łagodzić stres, wyciszać, poprawiają sen, a nawet pomagają w walce z nadwagą. Te i wiele innych przykładów na korzystny wpływ lasów przedstawiono w książce. • Autor nie zapomniał o obszernym wprowadzeniu i ciągłym udowadnianiu swojej teorii. Dla Europejczyków idea kąpieli leśnej jest obca, choć tak naprawdę jeszcze do niedawna chętnie uciekaliśmy na łono natury, by się odciąć od wszystkiego i wyciszyć. Książka ta pokazuje, że Japończycy z tej ucieczki zrobili coś na kształt terapii. • Poza informacjami o tym, czym jest kąpiel leśna, dostajemy też spis lasów w Japonii, które doskonale sprawdzają się w roli ośrodków terapeutycznych. Są też informacje o tym, jak zacząć swoją przygodę z kąpielami leśnymi. Nie zabrakło również opowieści osób, które same korzystają z tego rodzaju rozrywki. Ma to pokazać, że temat nie jest tylko wymysłem autora, lecz także służy zwykłym ludziom. • Pozycja napisana jest w lekki sposób, mimo wielu przytoczonych danych. Tekst jest niczym opowieść, baśń, którą snuje autor. Zadziwiające, ale naprawdę czyta się to nie jak poradnik, lecz opowiadanie. Do tego tekstu nie jest za dużo, ułożono go w jednej kolumnie i wydrukowano dość dużą czcionką, co sprawia, że wygląda to niebanalnie. Dopełnieniem są fotografie lasów, które zachwycają i stanowią najmocniejszy punkt pozycji. • Z zaskoczeniem przyznam, że Shinrin-Yoku. Sztuka i teoria leśnych kąpieli to książka bardzo przyjemna, pouczająca i interesująca. Nie jest to pozycja, którą czyta się z zapartym tchem, można ją przekartkować, ale i tak temat jest intrygujący. To książka dla osób, które lubią nowości, są otwarci na świat i lubią chłonąć wiedzę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo