• Jak na debiut, to ta książka jest naprawdę dobra. • To powiązanie klasycznego kryminału z powieścią obyczajową. • Nadkomisarz Roman Walter oraz jego zespół rozpoczynają śledztwo w sprawie znalezionych zwłok brutalnie zamordowanej dziewczyny. Nie zdają sobie sprawy, że to dopiero początek góry lodowej, bo im dalej posuwa się śledztwo tym więcej ofiar, które z pozoru wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego. • Dopiero po pewnym czasie nadkomisarz zdaje sobie sprawę, że morderca • prowadzi z nim jakąś grę, a przyczyn trzeba szukać w przeszłości. • Powieść czyta się bardzo szybko dzięki krótkim rozdziałom, które nie są zbyt rozbudowane, ale zawierają same istotne informacje. • Prócz śledztwa mamy tu jeszcze dwa inne wątki w zasadzie obyczajowe, dotyczące przeszłości nadkomisarza oraz jeszcze innej osoby, które na koniec łączą się w logiczną całość. • Jest tu bardzo dużo brutalnych scen, szczególnie dotyczących samych morderstw, które mnie osobiście bardzo szokowały. • Sam morderca to psychopata bez skrupułów, bez sumienia, dla którego zemsta jest najważniejsza i nie liczy się fakt, że dokonana po latach. • Na rozluźnienie i trochę złagodzenie brutalnych scen jest też delikatny wątek miłosny. • Mam nadzieję, że o autorze jeszcze usłyszymy i będą jego kolejne dobre kryminały.
  • Nie patrz w tamtą stronę to bardzo dobry debiut literacki. Jeżeli szukacie wartkiej akcji i intrygujących sytuacji, dobrze trafiliście. Mocno sugestywne opisy, przerażające sceny i wiele niewyjaśnionych historii sprzed lat. Polecam wielbicielom kryminałów, gwarantuje wam, że się nie zawiedziecie. • Więcej na-> [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo