Na samym początku napiszę, że wiązałam wielkie nadzieje z tą książką. • Pomysł na nią autorka miała świetny, niestety jak się okazało podczas lektury przelanie tego na papier nie powiodło się, a wielka szkoda bo mogłaby powstać całkiem fajna pozycja. • Główna bohaterka Daphne wraz ze swoim przyjacielem Camem jadą na wakacje na tajemniczą wyspę by tam odpocząć i wziąć udział w zajęciach terapeutycznych, które jak sobie wyobraża nastolatka będą polegać na wspinaczkach, pływaniu kajakami itp. • Prawda jest taka, że cały wyjazd jest uknuty przez rodziców Daphne i będzie polegał na wstrząsającej i dość niekonwencjonalnej terapii prowadzonej przez doktor Gray, której zadaniem będzie przywrócić chęć życia dziewczynie i pozwoli jej pozbyć się myśli samobójczych, które ma od momentu śmierci swojej siostry i choroby brata. • Już od pierwszego dnia bohaterkę spotykają same traumatyczne zdarzenia i dziwne zbiegi okoliczności. • Daphne z każdym dniem okrywa co tak naprawdę dzieje się na wyspie i próbuje z niej uciec. • "Purgatorium" nie wywołało u mnie żadnych emocji, jest to pozycja bezpłciowa i bez wyrazu. • Styl pisania autorki bardzo mnie raził w oczy i męczył, można znaleźć nawet kilka perełek ale daruję sobie ich cytowanie. • Książka jest raczej dla młodszej części czytelników bo starsi będą się męczyć podczas jej lektury. • Jedyne plusy jakie znalazłam to, że bardzo szybko się ją czyta ze względu na dużą czcionkę i ma ładną okładkę ale chyba nie o to chodzi w książce.