• Jest to książka, od której rzeczywiście trudno się oderwać. Sam styl pisania Magdaleny Parys wprost mnie oszałamia. To po mistrzowsku skonstruowana powieść, która zawiera w sobie wątki sensacyjno-obyczajowe, jak i czysto polityczne. Akcja powieści rozpoczyna się w roku 2000, kiedy to w niewyjaśnionych okolicznościach ginie niejaki Klaus. Przed dwudziestoma laty sprawował on nadzór nad budową pewnego tunelu, który miał służyć szmuglowaniu ludzi z Berlina Wschodniego do Zachodniego. To dzięki temu tunelowi w 1981 roku udało się zbiec Franzowi. Co ma jednak wspólnego Franz z osobą Klausa? Kim są pozostali bohaterowie całej tej intrygi: Madzia, Wiktoria, Roman,Thorsten oraz facet od facetów? Proponuję przekonać się osobiście, bo naprawdę warto. To fascynująca historia życia kilku pokoleń ludzi, na które miała ogromny wpływ przede wszystkim powojenna sytuacja polityczno-społeczna tamtego momentu dziejowego. Po prostu pasjonująca opowieść. Serdecznie polecam, bo z całą pewnością WARTO.
  • Mur berliński nie dla każdego jest przeszkodą. • Fabuła: Berlin. Rok 2000. Klaus ginie w tajemniczych okolicznościach. 20-cia lat wcześniej wraz z innymi budował tunel. W latach 80-tych XXwieku Berlin był przedzielony murem. Ludzie pragnący przedostać się na Zachód ryzykowali życie. Peter postanawia się dowiedzieć dlaczego Klaus zginął. Cofa się w czasy budowy tunelu. Rozmawia z ludźmi, którzy pomagali przy tym przedsięwzięciu. Franz, który ucieka tunelem. Przewieziona nielegalnie przez granice Victoria. Madzia, która z Polski przyjechała do Niemiec szukać lepszego świata. Kim są Roman, Thorsten oraz sam Peter? Co łączy tych wszystkich ludzi? Co wiedzą oni o śmierci Klausa? Co z tym wszystkim ma wspólnego budowa tunelu? Wszystkie wydarzenia z podzielonego Berlina mają wpływ na dzisiejsze pokolenia. • Moja opinia: Musze szczerze przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Książka ma bardzo wiele wątków. Wiele osób się w niej również wypowiada. Na początku znajduje się wstęp i właśnie on pomaga nam się odnaleść w tej historii. Osobiście na początku miałam mały problem ze zrozumieniem kto jest kim. Stopniowo jednak zagłębiając się w treść książki nie mogłam się od niej oderwać. Zaczełam zastaniawiać się niczym detektyw co będzie dalej i kto jest za co odpowiedzialny. To jeden z tych tytułów, który ciężko przydzielić do jednego gatunku. Każdy odnajdzie tam coś dla siebie. Opowieść o miłości, opowieść historyczna (pięknie opisane czasy 80-te XXwieku), triller. W książce jest wszystko czego potrzeba współczesnej literaturze. Autorka książki, Magdalena Parys, od lat mieszka w Niemczech, jednak jest rodowitą Polką. Niektórzy bohaterowie mają korzenie polskie. Dzięki takiemu zabiegowi czyta się jeszcze przyjemniej. Porusza tajemnice nie tylko polityczna lecz przede wszystkim rodzinne. • Lektura obowiązkowa dla każdej osoby, która interesuje się czasami podziału Berlina. • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo